نمره ی کسب شده توسط شما در این آزمون 83.3 می باشد که نمره ی بسیار زیادی است و نشان دهنده این است که شما از اهمال کاری شدیدی رنج می برید. به نظر می رسد شما به اولویت کارهایی که باید انجام دهید، بسیار بی توجه هستید، البته باید بدانید که این بی توجهی ناشی از این نیست که شما اولویت های زندگی تان را نمی شناسید، بلکه به این دلیل است که از انجام آنها و روبرو شدن با چالش هایشان هراس دارید.

شما اغلب به جای اینکه به فعالیت های مهم و برنامه ریزی شده تان بپردازید، خود را سرگرم کارهای جزئی و کم اهمیت می کنید، این کار مانند یک مکانیسم دفاعی برای سیستم روانی شما عمل می کند، به این صورت که چون الان مشغول کاری هستید، سیستم روانی تان به طور ناخودآگاه کمتر شما را به دلیل به بطالت گذراندن زمانتان سرزنش می کند.

شما اغلب به بهانه های مختلف از انجام کارها فرار می کنید؛ مثلاً اگر صبح دیرتر از زمان مقرر از خواب بیدار شوید، تصور می کنید دیگر فرصت لازم برای انجام آن کار را نداشته و برای همین، کل روز را به امید آن که فردا بهتر عمل می کنید، به بطالت می گذرانید. به همین دلیل مدام در حال برنامه ریزی برای «فردا»، «شنبه»، «اول ماه»، «شروع سال جدید» و مواردی مانند اینها بوده و زمان حال را از دست می دهید.به طور کلی می توان گفت احساس رضایتمندی شما در زندگی کاهش بسیاری داشته است، اکثر اوقات دچار احساس اضطراب و استرس هستید، موضوعات برایتان بزرگ جلوه می کند. همواره در مورد خودتان تردید می کنید و انرژی و اعتماد به نفس شما به شدت پایین آمده است.

شما بیش از آنکه برای انجام کار مورد نظرتان، اقدام عملی داشته باشید، برای انجام آن، برنامه ریزی کرده، به جزئیات آن فکر می کنید و درمورد شیوه انجام آن به خیال پردازی مشغول می شوید. اگرچه این کار در همان لحظه برای شما لذت بخش است، ولی بعد از اینکه از خیال پردازی دور شده و با واقعیت مواجه می شوید، عذاب وجدان بسیار زیادی را تحمل کرده و دچار احساس پوچی و بی ارزشی می شوید. همچنین باید توجه داشته باشید، با اینکه به نظر می رسد فکر کردن زیاد به جزئیات کار انگیزه تان را برای انجام آن بالا می برد و شما را برای مواجه با آن آماده می کند ولی در واقع این جزئیات ممکن است شما را بترساند و باعث شود که انجام آن کار را به تعویق بیندازید.

یکی از عوامل اهمال کاری شما این است که از لحاظ روانشناسی رفتاری، دچار پدیده ای به اسم «ناسازگاری زمانی» شده اید، یعنی ذهن شما ارزش پاداش های فوری را نسبت به پاداش های دورتر بیشتر تلقی می کند. برای مثال شما معمولاً قبل از خواب تصمیم های بسیاری می گیرید تا آنها را در آینده (فردا) انجام دهید اما وقتش که می رسد از انجام دادن آن سر باز می زنید؛ زیرا شما شب قبل به فرض مثال به قبول شدن در آزمون استخدامی فکر کرده اید، اما فردا که می شود چون نمی توانید بلافاصله پس از خواندن کتاب مربوطه برای آزمون، پاداشتان (استخدام شدن) را دریافت کنید دیگر انگیزه و تمایل شما به خواندن آن کمتر می شود. در واقع ذهنتان نتوانسته شما را برای رسیدن به پاداش دورتر (قبولی در آزمون استخدامی) برانگیزاند و در نتیجه شما به همان پاداش فوری و نزدیک تر (فرار از مطالعه برای آزمون و پرداختن به فعالیت های مورد علاقه) قانع شده اید.

چنانچه جزء آن دسته از افرادی هستید که هنگام غروب یا بعدازظهرها دچار احساس هایی نظیر غم، یأس و یا اضطراب می شوید، باید بدانید که این امر بیش از هر چیز به دلیل اهمال کاری و عذاب وجدان ناشی از آن اتفاق می افتد؛ زیرا غروب هر روز می تواند برای شما یادآور کارهای نیمه تمام و فرصت یک روزه دیگری باشد که تمام شده است.

به نظر می رسد که اهمال کاری شما ناشی از کمال گرایی تان است؛ به این صورت که مانند دیگر افراد کمال گرا، دارای تفکر همه یا هیچ هستید. یعنی تمایل زیادی دارید کاری که می خواهید انجام دهید به بهترین شکل ممکن و بدون عیب و نقص انجام شود، به همین دلیل آن کار را آن چنان در نظر خودتان سخت کرده که از رفتن به سمتش اجتناب می کنید، مدام آن را به تعویق می اندازید و حتی ممکن است در نهایت قید آن کار را بزنید.

همچنین به نظر می رسد شما اهمیت زیادی برای نظر دیگران قائل هستید و میل عجیبی به تحسین گرفتن از دیگران در کارهایتان دارید، به گونه ای که حتی ممکن است یک کار را انجام ندهید برای این که خطاهای احتمالی تان در آن کار در نظر دیگران آشکار نشود.شما بیش از «فرایند» انجام یک کار، بر روی «نتیجه» متمرکز هستید، این امر باعث می شود که هنگام انجام یک کار به جای معطوف شدن به فرایند و توجه کردن به آنچه که انجام داده اید، توجه تان بر روی مراحلی باشد که انجام نشده یا باقی مانده است. این نگرش باعث تحلیل رفتن انرژی روانی شما برای ادامه کار می شود و احتمال اینکه باعث شود کار را نیمه تمام رها کنید بالا می رود.

همه این دلایل باعث می شود که شما نتوانید برنامه هایتان را در بازه زمانی مشخص شده به اتمام برسانید و در نتیجه به سرزنش خودتان می پردازید. این خود سرزنشی بیش از پیش باعث احساس ضعف و بی کفایتی در شما می شود و در نتیجه بیشتر به اهمال کاری شما دامن می زند. برای شکستن این چرخه معیوب لازم است بیشتر با خودتان مهربان باشید و موفقیت ها و توانمندی های خودتان را، هرچند کوچک، ببینید و مورد تشویق قرار دهید.