پرسشنامه خودتخریبی

معرفی پرسشنامه خودتخریبی

این پرسشنامه توسط حمیدرضا آقامحمدیان شعرباف و همکاران در سال 1391 در دانشگاه فردوسی ساخته شده است.

پرسشنامه خودتخریبی به سنجش خودتخریبی پرداخته و به صورت لیکرت چهار درجه ای می باشدو

این پرسشنامه دارای روایی و اعتبار است.

یک فایل مقاله نیز ضمیمه شده است.

خودتخریبی

خودتخریبی یک الگوی فکری است که در آن فرد به خودش ارزیابی منفی می‌آورد و با افکار ناپسند و نقدهای سخت به خود، به خود زیان می‌رساند. این الگوی تفکر می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب، و مشکلات روانی دیگر شود.

خودتخریبی ممکن است به صورت دائمی و مداوم یا به صورت موقت و در شرایط خاص اتفاق بیفتد. این احساس ممکن است ناشی از تجربه شکست یا عدم موفقیت، انتظارات بالا و ناپایدار، یا تاثیرات اجتماعی و فرهنگی باشد.

برخی از علائم خودتخریبی شامل انتقادهای شدید به خود، عدم ارضای هدف‌ها و انتظارات شخصی، عدم اعتماد به نفس و احساس بی‌ارزشی است. فرد ممکن است به طور مداوم به خود افکار منفی و دلسردی اطرافیان خود را تکرار کند و این موضوع می‌تواند تأثیرات منفی بر زندگی شخصی، اجتماعی، و شغلی او داشته باشد.

مدیریت و پیشگیری از خودتخریبی نیاز به آگاهی از الگوهای فکری، تقویت اعتماد به نفس، و یادگیری از تجربیات مثبت می‌کند. ایجاد تفکرهای سازنده، ارتقاء مهارات ارتباطی، و جستجوی حمایت از دیگران نیز می‌تواند به افراد کمک کند تا با چالش‌ها بهتر مقابله کنند و به راحتی تر از تجربیات خود یاد بگیرند. در صورتی که احساسات خودتخریبی به اندازه‌ای بالا باشند که به زندگی روزمره و کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارند، توصیه می‌شود با متخصصان حوزه روان‌شناسی و روان‌پزشکی مشاوره کنید.

خود تخریبی پدیده ای پیچیده و چندوجهی است که طیفی از رفتارها، افکار و احساسات را در بر می گیرد که باعث می شود افراد از نظر جسمی، ذهنی یا عاطفی به خود آسیب برسانند. این الگوی مخرب می تواند به اشکال مختلف از جمله خودآزاری، سوء مصرف مواد، خود خرابکاری و انجام رفتارهای مخاطره آمیز ظاهر شود. درک علل زمینه‌ای، عوامل خطر و مداخلات بالقوه برای خود تخریبی برای ارتقای سلامت و رفاه روانی بسیار مهم است.

یکی از مؤلفه‌های کلیدی خود تخریبی، خودآزاری است، جایی که افراد عمداً به بدن خود آسیب وارد می‌کنند تا راهی برای مقابله با درد یا پریشانی عاطفی داشته باشند. این می تواند به شکل بریدن، سوزاندن یا سایر روش های ایجاد آسیب فیزیکی باشد. خودآزاری اغلب به عنوان یک مکانیسم مقابله ای ناسازگار برای افرادی عمل می کند که با احساسات طاقت فرسایی مانند اضطراب، افسردگی یا تروما دست و پنجه نرم می کنند. رهایی موقت از درد عاطفی را فراهم می کند، البته با عواقب منفی طولانی مدت.

سوء مصرف مواد یکی دیگر از انواع رایج خود تخریبی است که در آن افراد به مواد مخدر یا الکل به عنوان وسیله ای برای فرار یا خود درمانی روی می آورند. سوء مصرف مواد می تواند مسائل مربوط به سلامت روان را تشدید کند و منجر به چرخه معیوب وابستگی، بدتر شدن سلامت جسمانی و افزایش پریشانی عاطفی شود. تأثیر سوء مصرف مواد بر زندگی افراد می تواند عمیق باشد و بر روابط، شغل و کیفیت کلی زندگی تأثیر بگذارد.

درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز، مانند رانندگی بی احتیاطی، رابطه جنسی محافظت نشده، یا فعالیت های هیجان انگیز، یکی دیگر از مظاهر خود تخریبی است. این رفتارها اغلب ناشی از میل به ارضای فوری یا تلاش برای بی حس کردن درد عاطفی از طریق تجارب القای آدرنالین است. با این حال، پیامدهای چنین اقداماتی می تواند شدید باشد و به چرخه ای از الگوهای خود ویرانگر کمک کند.

ایجاد خودآگاهی جزء حیاتی غلبه بر خود تخریبی است. شناخت محرک ها، به چالش کشیدن الگوهای افکار منفی و پرورش حس شفقت به خود، گام های اساسی در شکستن چرخه رفتارهای مخرب هستند. ایجاد یک سیستم حمایتی قوی، شامل دوستان، خانواده، و متخصصان بهداشت روان، می‌تواند کمک ارزشمندی را در سفر به سوی شفا و بهبودی ارائه دهد.

در نتیجه، خود تخریبی طیفی از رفتارها، افکار و احساسات را در بر می گیرد که افراد را به آسیب جسمی، ذهنی یا عاطفی سوق می دهد. درک اشکال مختلف خود تخریبی، علل زمینه‌ای و مداخلات مؤثر برای ارتقای سلامت روان و بهزیستی بسیار مهم است. از طریق خودآگاهی، حمایت درمانی و توسعه مکانیسم های مقابله ای سالم تر، افراد می توانند در جهت شکستن چرخه خود تخریبی و پرورش زندگی مثبت و رضایت بخش تر تلاش کنند.